صبر؟!!...

عزیزم یادت هست اولین بار که دیدمت

ما سر کوچه ی تردید به هم پیوستیم

رفته رفته گل بارور وا شد

افق روشن هم فکریمان پیدا شد

از فشار تب تاریکی شب دور شدیم

یک دل و جور شدیم

لحظه های منو تو در طپش خاطره ها می گذرد

گفته هامان همه پر رنگ و جلاست

روزمان شیرین است

ابر امید به دشت دل ما بارش گرممحبت دارد

نم نمک می بارد

سبدی از گل بابونه و حرف و احساس

روی میز دل ما جا دارد

ما به هم نزدیکیم

اگر چه از هم دوریم

دست تقدیر چنین می خواهد

آسمان پر ابر است

سلام

...اما دو سه نقطه کمی حالم خراب است

ببین حتی خطوط نا مه ام پر اظطراب است

مپرس از حا ل و روزم خسته روح و بی قرارم

کویری دور تنهایم که دستم دور از آب است

خودم را لابه لای عا بران گم کرده ام باز....

در این شهری که هر کس چهره اش پشت نقاب است

به کی با ید بفهمانم که دلتنگم برایت؟

که اینجا زندگی سرا پایش عذاب است

هوا اینجا مه آلود و همیشه تکه ای ابر

لجو جا نه به فکر چیرگی بر افتاب است

تو را تا نا مه ی بعدی به شدت دوست دارم

تو را که چشم هایت آمیزه ای از شر و شراب است

خداحافظ برایم نامه ای بفرست و عکسی

که شا ید باورم شد چشمه ای در پیچ و تاب است.

سلام بهونه قشنگ من براي زندگي
آره بازم منم همون ديوونه هميشگي

فداي مهربونيات چه مي كني با سرنوشت
دلم برات تنگ شده بود اين نامه رو واست نوشت؟

حال منو اگه بخواي رنگ گلاي قاليه
جاي نگاهت بدجوري تو صحن چشمام خاليه

ابرا همه پيش منن اينجا هوا پر از غمه
از غصه ها هرچي بگم جون خودت بازم كمه

ديشب دلم گرفته بود رفتم كنار آسمون
فرياد زدم يا تو بيا يا من و پيشت برسون

فداي تو نمي دوني بي تو چه دردي كشيدم
حقيقت و واست بگم به آخر خط رسيدم

رفتي و من تنها شدم با غصه هاي زندگي
قسمت تو سفر شدو وقسمت من آوارگي

نمي دوني چقدر دلم تنگه براي ديدنت
براي مهربونيات، نوازشات ، بوسيدنت

به خاطرت مونده يكي هميشه چشم به راهته؟
يه قلب تنها و كبود هلاك يك نگاهته؟

من مي دونم همين روزا عشق من از يادت مي ره
بعدش خبر مي دن بيا كه دارد دوستت مي ميره

روزات بلنده يا كوتاه دوست شدي اونجا با كسي؟
بيشتر از اين من و نذار تو غصه و دلواپسي

يه وقت من و گم نكني تو دود اين شهر غريب
يه سرزمين غربته با صد تا نيرنگ و فريب

فداي تو يه وقت شبا بي خوابي خستت نكنه
غم غريبي عزيزم زرد و شكستت نكنه

چادر شب لطيفتو از روت شبا پس نزني
تنگ بلور آب تو يه وقت نا غافل نشكني

اگه واست زحمتي نيست بر سر عهدمون بمون
منم تو رو سپردمت دست خداي مهربون

راستي ديروز بارون اومد من و خيالت تر شديم
رفتيم تو قلب آسمون با ابرا همسفر شديم

از وقتي رفتي آسمون مون پر كبوتره
زخم دلم خوب نشده از وقتي رفتي بدتره

غصه نخور تا تو بياي حال منم اينجوريه
سرفه هاي مكررم مال هواي دوريه

گلدون شمعدوني مونم عجيب واست دلواپسه
مثه يه بچه كه بار اوله ميره مدرسه

تو از خودت برام بگو بدون من خوش ميگذره؟
دلت مي خواد مي اومدم يا تنها رفتي بهتره؟

از وقتي رفتي تو چشام فقط شده كاسه خون
همش يه چشمم به دره چشم ديگم به آسمون

يادت مي آد گريه هامو ريختم كنار پنجره؟
داد كشيدم تو رو خدا نامه بده يادت نره

يادت مي آد خنديدي و گفتي حالا بذار برم
تو رفتي و من حالا كنار در منتظرم

امروز ديدم ديگه داري من و فراموش مي كني
فانوس آرزوهامونو داري خاموش مي كني

گفتم واست نامه بدم نگي عجب چه بي وفاست
با اين كه من خوب مي دونم جواب نامه با خداست

عكساي نازنين تو با جند تا گل كنارمه
يه بغض كهنه چند روزه دائم در انتظارمه

تنها دليل زندگي با يه عمي دوست دارم
داغ دلم تازه مي شه اسمت و وقتي مي آرم

وقتي تو نيستي چه كنم با اين دل بهونه گير؟
مگه نگفتم چشمات و از چشم من هيچ وقت نگير؟

حرف من و به دل نگير همش مال غريبيه
تو رفتي من غريب شدم چه دنياي عجيبيه

زودتر بيا بدون تو اينجا واسم جهنمه
ديوار خونمون پر از سايه غصه و غمه

تحملي كه تو دادي ديگه داره تموم مي شه
مگه نگفتي همه جا مال مني تا هميشه؟

دلم واست شور مي زنه اين دل و بي خبر نذار
تو رو خدا با خوبيات رو هيچ دلي اثر نذار

فكر نكني از راه دور دارم سفارش مي كنم
به جون تو فقط دارم يه قدري خواهش مي كنم

اگه بخوام برات بگم شايد بشه صد تا كتاب
كه هر صفحش قصه چند تا درده و چند تا عذاب

مي گم شبا ستاره ها تا مي تونن دعات كنن
نورشونو بدرقه پاكي خنده هات كنن

يه شب تو پاييز كه غمت سر به سر دل مي ذاره
مريم همون كسي كه بيشتر از همه دوستت داره

گفتی که نخواهی رفت

خواهی ماند

تا ابد دوست خواهی داشت

اما تمام نرفتن ها را رفتی !!!

تمام ماندن ها را نماندی!!!!!!!

تمام دوست داشتن ها را......... رها کردی

دیگر از همه اطرافیانم حتی از در و دیوار سکوت وتنهائی ام خسته شده ام.از همه.........................

گل نیلوفرم:

به نام پدیدآورنده عشق با تو سخن میگویم.میشنوی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

من خیلی گشتم نبودی تمامی  راهها را تنها رفتم ولی نبودی!!!!!!!!

آن وقت بود که به شقایق های وحشی رسیده بودم.سراغ تو را از شقایق های وحشی گرفتم.آنها گفتند:خواب بودیم نیلوفری را ندیده ایم.

آن وقت بود که به باران رسیده بودم.به باران گفتم من نگاهی را گم کرده ام

تو آن را ندیده ای؟ کلامش بارش سکوت بود.

حالا من مانده ام با کوله باری از غم ها یادها وتنهائی ها وغروبی که دیگر انعکاسی از نگاه توست.

برگرد ای غریبه من بیمار نگاه خاموشت هستم و جاودانه دوستت دارم.

دوستت دارم حتی اگر به چشمان خیسم بخندی.

دوستت دارم حتی اگر دلت از سنگ باشد.حتی اگر هیچ احساسی بر من نداشته باشی.

چرا باور نداری که به تو نیاز دارم.؟

منی که قلبی ویرانه دارم ودلی سوخته٬منی که ساحل دریای دلم طوفانی

است٬ .امواج غم در دلم زیر و زبر میشود نیاز به تو دارم که قلبم را با محبت

وعشق ات صفا دهی ٬ دل سوخته ام را با نگاه نافذت جان دهی وساحل

دلم را آرامتر از همیشه کنی!!!!!!!!

کاش می شد تا ابد در شهر سکوت خودم هزاران بار به تو بگویم :دوستت دارم

کاش می شد قناری عشق تو را تا ابد در قفس دلم به اسارت بکشم٬وهیچ نگذارم که تو بفهمی چقدر دوستت دارم.

کاش در کنارت بودم تا این همه احساس تنهائی نمیکردم واز فراق وهجران تو درد جانکاهی دلم را نمی فسرد.

تا قبل از این نمی دانستم شبهای فراق چقدر طولانی وتاریک وروز های آن ابری و بارانی است.

اما با دوری از تو از تنها عشقم از آموزگار هجرت این درسها را فرا گرفتم.واکنون از طول ثانیه های بی تو بودن در آینده نیز خبر دارم.

اما روز اولی که دل به تو بستم همه این مصائب و مشکلات را میدیدم باور کن همان روز به خودم گفتم:

ای دل عاشق شدی؟ غم هایت مبارک.

تو این شهر سیا هی دلم غریب مو نده

خزون با اون نگا هش قلب منو شکونده

امشب تو شهر نگاهم بهار داره می میره

نگذار که این جدایی تو رو ازم بگیره

وقتی دارم می سوزم بهدرد این جدایی

بگذار با یه نگا هت تمام بشه بی وفا یی

با این دل شکسته نرون منو که خسته ام

عمریه عا شقونه منتظرت نشستهام

گناه من همیشه که عاشق تو هستم

تو آسمون قلبم دل به کسی نبستم.

دریا می خوام منم بهت بگم................

دریا بگذار حرفا مو به تو بگم همی شه

فقط با این کار تو دل من آروم می شه

گمشده ی من هنوز نیومده از سفر

به من نداده یارم از خودش حتی خبر

دریا چرا دل من امشب نمی شه آروم

غصه ی بی کسی هام چرا نمی شه توم

مگه ما تو ساحلت دل همو نبردیم

بعدش با چشم گریون مگه قسم نخوردیم

تو ، تو که مهربونی از همه کس سر تری

برای دلداره من نامه هامو می بری

دریا اگر گذارت به شهره یارم افتاد

ازش بپرس که از من چرا نمی کنه یاد

بهش بگو تو ساحل، منتظرش نشستم

با این که بی وفا شد هنوز م عاشقش هستم

***************************************************

دوست دارم کنارت با شم

برای درد هایت مرهمی باشم

دوست دارم در آغوشت جان ببازم

با شوق لب هایت رنگ ببازم

دوست دارم دوستت داشته با شم

هر نفس به یادت دل ببازم

دوست دارم با تو زیر باران

بدون چتر اما عاشق باشم

دوست دارم فقط دوستم داشته باشی

دوست دارم یار مهربانم باشی

دوست دارم دوست داشته باشی

هر چه را که من دوست دارم

<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>

هر لحظه عاشق بودن سخته

هر لحظه یاد چشمات افتادن سخته

هر لحظه سوختن و ساختن سخته

هر لحظه بی تو بودن سخته

هر لحظه به یادت بودن سخته

هر لحظه عشقتو خوندن سخته

هر لحظه عکست رو بوسیدن سخته

هر لحظه تصور آغوشت سخته

اما من این سختی رو خیلی دوست دارم

من این روزا اینقدر از احساس لبریزم

هر نگاهم به عکست اشک می ریزم

من این روزا اینقدر بهت نزدیکم

که فاصلمون را نمیبینم

من این روزا با خیالت هر شبو سحر میبینم

من این روزا خیلی تنهام

چون وجودم رو به تو دادم

من این روزا رو فراموش نمی کنم

چون تو هر نفسش عشقو دیدم

من این روزامو به تو هدیه می دم

تا بفهمی که همیشه عاشقت بودم

خودتم خوب می دو نی کدوم روزا رو می خونی همن روزای بارونی .همون روزای تنهایی.همون روزایی که همش وا سه ی دلم می مونی.

عزیزم روز منو با با گریه هات ابری نکن ...

آسمون عشقمو با طعنه هات خا کی نکن...

عزیزم خوا هش مو بی اعتنا رد نکن...

دل غمگین منو با تنهایی دا غو ن نکن..

یار من مهربان ترین یار است

                                                                       نه ستمکار نه دل آزار است

خلق و خویش خوش و درونش خوش

                                                                        واقعا گفته و بیا نش خوش

لب و دندان نگو بگو الماس

                                                                       ای خدا از تو صد هزار سپاس

لب کلام خدای منان است

                                                                         بوسه اش از ته دل و جان است

برق چشمانش چو آتش طور است

                                                                         گفته هایش پر از گل نور است

وای از آن آدم که عشوه ساز کند

                                                                 آسمان در برش نماز کند

خنده اش ف راه رفتنش، بدنش

                                                                     صورت مثل یاس و یا سمنش

سخنش دل پذیر و جان پر ور

                                                                   پای تا سر همه کما ل و هنر

آنچه گفتم صفات یار من است

                                                                 یار خندا ن و با وقار من است.

از خو دم می پرسم عا شقی؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بعد می گم آره

من عا شقم چون که عشقم با همه ی عشق ای دنیا فرق می کنه

می دونی عشق من اولش عشق نبود مسخره بود.

فکر می کردم سرگرمم اما .............

این سر کرمی شد عادت هر روزه و بعد یه کم پیشرفته اش شد اعتیاد

سعی کردن اطرافیان سر کو بش کنند

               اما من نتو نستم چون نخواستم چون تجر به ی جدیدی بود .

چون می خوا ستم به همه شا ید به خودم ثا بت کنم همه چیز بد نیست

همه چی فقط سر گرمی نیست.

می شه ادا مه داد می شه قصه گفت بد یه کتاب نو شت . مثل یه نویسنده زندگی جدیدی آغاز کردم اول با میل درونی

                                                                  شکست خوردو خط زدم .خط خوردم دوباره متولد شدم .

 این بار شاید راضی بو دم شا ید

 اوایل قصه تموم شده بود شروع خو بی نداشت اما ادامه داشت.

                                                    منم ادامه دادم .شخصیتی خیا لی سا ختم و در رویا پر ورشش دادم .

رویاهایم پرو بال گرفت بزرگ شد و در تموم وجودم ریشه دواند .

                                    هدف مشخص نبوداما هر چه بود نیاز بود نیاز درونی. با این همه شکست.

 و با این همه دغدغه ی خا طر به او تنها تکیه گاهم پناه بردم.

 و مثل همیشه با این که خیلی بی وفا یی دیده بود جوا بمو داد چون اون بنده هاشو خیلی دوست داره

نیا زاشونم بر اورده می کنه .

خلا صه می رفتم تا ادامه ی قصه رو خودم بگم .یعنی بتو نم کمی تو رویام دخالت کنم.

خوشبختا نه همون جا بود که برای اولین بار رویاهام با حقیقت فا صله ای نداشتند و اولین بار بود که رویام

 با حقیقت دوست شد.ادامه ی قصه رو با یکی دیگه شروع کردم .

به خودم گفتم اگر تنهام گذاشت. دیگه قصه ی عاشقی نگم برای دلم خونه ی ابری نسازم.

حالا تنهام نگذاشته منو با غصه هاو ولو نکرده اا

                                                         اگه یه روز بره زندگی معنا نداره . شا یدم کتاب قصه ها ی من با اون تموم کلمه هاش با هم بریزه

برای جمع کردنش دل خونم زیرو رو شه .

انتظار...

تنهایی

ندیدنت با عث نمی شود که حتی دمی از یادت غافل شوم .

یا به سایه ی دیگری که در نظرم همیشه مبهم می آید.

فکر کنم،مثل آن نیمه شب های سردی که با یاد تو آرام

می شوم و به یاد می آورم که می گویی که اگر

هنوز زنده ایم به خاطر ان است که بدان جا که که

 باید نرسیدهایم، نمی دانم شاید این همان جمله ایی

بوده که من همیشه در گوشش زمزمه می کردم و حالا برای

 ارامش من تو این را می گویی در حالی که خودت نیستی 

**************************

گناه دوری

گناه دوری ات

من وقتی با تو بودم نیز

دلم

برایت تنگ می شد

بگذار هر چه نمی خواهیم بگویند

بگذار

هرچه نمی خواهند بگو یی

باران که بیاید

از دست چترها کاری ساخته نیست

ما اتفاقی هستیم که افتا ده ایم

تو کوچک شدی؟

یا قلب من بزرگ شد؟

فرقی نمی کند عاشق شدم!

سلام بر تو که گذران زندگی فقط بهانه ای است برای ارزوی دیدار تو

حتی خورشید هم به امید زیارت جمال توست که هر روز در اسمان

هویدا است .می دانم که خوب میدانی چرایی بی قراری زبانه

شعله های شفق بر بیکرانه اسمان راتو بگو چه کنم با این همه

رسوب غم غروب غریبانه که هر غروب بیشتر بر دلم سنگینی

می کند . به خدا که دگر اشک هم یارای زدودن ان را ندارد .

ای درخشان ترین ستاره اسمان شبهای تار ر من ، دگر این بغض

خسته هم بعد از این همه صبر، طاقتش طاق شده و دیری است

که قطره های اشک بی قراری نوازشگر گونه هایم است .

چه کنم  که اشک قشنگ ترین بهانه است برای گفتن از بی تو

بودن ، برای بیان دلتنگی و برای بیان غربت . خوب می دانی

که فقط یک نیم نگاهت ، دوباره خواهد رویاند شقایق پرپر شده

باغ دل رسوایم را، و می دانم که می بینی اظطراب ندیدن را در

چشمان بی قرارم و می شنوی حسرت نبودنت را از سکوت

خاکستری نگاهم و باز رخ نمی نمایی . معنی باران !

چگونه التماست کنم که بیایی و حجم انبوه تنهایی ام را سیراب کنی ؟!

عشق تو جام لبريز از ترانه است

هر نفست ساز در اين مي خا نه است

چه بگويم كه قلبم نكند تنازي

با اين جام كه تو يه خوردش دادي

هرچه گويم همه كفر و خطاست

در مي كده عشق ثانيه هم بر فناست

هي كه نهادي در وجودم همه هستي

خوا ندي از شعر ترا نه ي اين سر مستي

بگو با دل عاشق چهكنم

لحظه هاي رفته بر باد را چگونه باز يابم

بگو كه عا شق بودي

ثا نيه هايم را با عشق خريدي

بگو هر ثا نيه قرباني نفسهام شدي

تا که این دل ثانیه هایش را کند بردباری

گفتي :عاشقا نه هايت عشق نيست

                               گفتم: سبزه زلرش باطل نيست

گفتي :شعر هايت همه رنج و عذاب

                           گفتم :عاشقم بر فرض محال

گفتي :عشق چيست تو مي داني؟

                        گفتم :عشق هست معناي ناداني

گفتي :عشق فقط غم نيست

                       گفتم :غمش تموم زندگي ايست

گفتي:چرا عشق همزبانش دوري ايست

                      گفتم:شيريني اش درد دو ري ايست

گفتي:چرا ماندن هميشه سخت است؟

                      گفتم:كودك عشقت كم سال است

گفتي:مرا اين شوريده حالي چه حاصل ؟

                    گفتم : زماني مي رسد داني بي حا صل

گفتي:پس از عشق فا صله گيرم

                   گفتم:از نفسهايم چه بگويم

گفتي :بي ترديد عاشقم كردي

                    گفتم:عاشق نيستس عاشقي نكردي

گفتي:پس اين همه عذاب چيست؟

                     گفتم:عاشقا نه هايم همه دلتنگي ايست

گفتي :از من خام نباش دلگير

                      گفتم:عشق حاصل همين خا مي ايست

گفتي مي پندارم كه تو عاشق تريني

                   گفتم:عاشق ترين هم شود قرباني

گفتي:قربا ني تو ميشوم روزي

                   گفتم:آن روز من دهم ميهماني

گفتي :مهما ني اش به عهده ي من

                    گفتم:مهمانش تو هستي در مرگ عاشقا نه ام

گفتي : اخر داستان عشقت همين بود؟

                    گفتم : معني عشق همين است

گفتي:پس عشق از وصال مي گريزد

                    گفتم:وصال به پاي عشق نمي سوزد

گفتي :عشق چيست بي حاصل؟

                      گفتم :حاصلش نيست وصال عاشق

گفتي: پس ما هر دو عاشق ترينيم؟

                       گفتم :خوب مي داني كه هر دو غافل ترينيم

گفتي:پس هر دو مي شويم قرباني

                       گفتم:گر شويم قرباني ما هم ماندگاريم

بعد از چند روز كه نگرانم شده بود خواست كه منو عوض كنه وابستگي ها

 مو بهش هي كم كنه...

فكر مي كرد منم عشقم دو روزه با يه اخم با يه بي مهري ميميره اما خبر

 نداشت كه عشق من خيلي دل فريبه

به همين آسونس ها نميميره...

از صداقتش دو باره جون گرفتم با تموم حرفاش دو باره خو نه ساختم اين

 خو نه ي خالي يه پرو با خيالش نقاشي كردم.

هنوزم رنگش مهلوم نيست ...

اگه بر گرده دو باره رنگ نقا شيم مي شه  رنگ عشقي كه  بهم مي ده دو باره...

با هاش خدا حافظي كردم . اما بهش گفتم خوا ستي یک وقت تنهام

بگذاري بهم نگو كه بمونم تو انتظار و خماري ...

كه هميشه فكر كنم بر مي گرده دو باره چشماي خيسمو اينبار خو دش برام

 رو هم مي گذاره...

بهش گفتم اگر آغوشت نيست تصورش آسون تره از داشتنشه

حالا منم مي خوام برم كه فقط منتظر او مدن دو بارش باشم.

من عاشقتم دیوو نه وار زندگی مو فدای تمو م صدا قتو پاکی چشمات می کنم.

مهربونم برای اینکه بر گردی دو باره برای همیشه ترکت می کنم.

برات گفتم طاقتی که پیدا کردمو کی بهم داده ؟؟؟؟؟

همونی که من تازه به سر چشمه ی معرفتش رسیدمو هر چی که می

خوام رو از اون طلب می کنم.

حالا بدون تو من هر شب با اون خلوت می کنم .برای دیدنت همیشه به

آسمون نگاه می کنم . چون که ریسمان عشق من تا آسمون ادامه داره...

و اما انتظار

می دو نی چطو ری منتظرم...

هر شب با خیال خام با تو بودن می خوابم . هر صبح به امید دیدنت از رختخواب بلند می شم.

طا قتی که بهم داد ی دیگه داره یواش یواش تموم می شه بهت گفتم که من بی تو آروم آروم نفس می کشم تا نفسهام تموم نشه.

کا ش می تو نستم انتظار و از لغت نا مه ها حذف کنم یا که فرا موش کنم من منتظرم

اما نمی شه من با تو بو دنو نبو دنم همش یکیه با تو بودن عاشقم و نگران بی تو بودن

و بی تو بودن عاشق ترم و نگران با تو بودن

نمی دونم که اینا رو می خو نی یا هنو زم فکر می کنی حر فام بچگو نه است

اما اگر او مدی و خو ندی بدون که این بچه در کمال بزرگی داره با هات حرف می زنه ، تظا هر به بزر گی سخته

تظا هر به تحمل کردن سخته ،

مهربو نم تموم حر فا یی رو که زدی وقت دلتنگی هام مورو رشون می کنم تا یا دم نره یه زما نی ما با هم حرف می زدیم.

الان من تو مدرسه دارم  آ پ می کنم و ...

دلم خیلی برات تنگ شده

بهم گفتی تنهام نمی گذاری اما من همیشه تنهامو تنها کسی که منو تنها نگذاشته غم دو ریه تو ست .

امروز صفحه ي خالي زندگي ام پر شده بود

ديگر از هيچ كس نمي ترسيدم

گفتني ها را حرف زدم

كودكي ها رو مرور كردم

و زمان فراموش شد

كنار مهرباني تو مهرباني من هيچ بود

همه چيز ارام بود حتي نفس هاي من و تو ...

حتي دل ها هم قدرت اين يكي شدن را نداشتن

من حس مي كردم با تو و كنار تو هستم

نه هزاران كيلومتر دور از تو

امروز باز هم دلتنگي را تجربه كردم

خيلي وقت بود حس دل تنگ شدن نداشتم

زيرا هميشه دل تنگ بودم

امروز خنده هايم بلند بود

و قلبم پر از شادي

انگار نه انگار رختخوابم خيس از اشك بود

كاش مي شد هر لحظه با تو بود و با تو خنديد

كاش زندگي دو صفحه داشت

صفحه ي اول تو صفحه ي دوم من

وهيچ  كس خلوت صفحه ها را به هم نمي ريخت

 وكيبورد هم كار دل را مي كرد

كاش زندگي فقط همين بود فقط همين

كاش مي شد حرف ها رو شست تا صادق مي شدن

كاش مي شد اعتماد را تزريق كرد

تا هركس را دوست داري اعتمادش را جلب كني

كاش مي شد فاصله را از بين برد

تا يك شهر به يك قدم تبديل مي شد

اما سخت تر از اين ها گفتن دوباره دوستت دارم است

و باور اين كه كسي دوستت دارد

كاش مي شد همه چيز را باور كرد

حتي خيال هاي پوچ كودكانه را ...

اما كاش مي شد هيچ چيز خيال نبود

كاش مي شد همه چيز را به واقعيت نزديك كرد

كاش همه چيز حقيقت داشت

حتي يك عشق مجازي

از دوست داشتن

 

امشب از آسمان دیده تو

روی شعرم ستاره میبارد

در سکوت سپید کاغذها

پنجه هایم جرقه میکارد...

 

از سیاهی چرا حذر کردن

شب پر از قطره های الماس است

آنچه از شب بجای میماند

عطر سکر آور گل یاس است

 

آه،بگذار گم شوم در تو

کس نیابد ز من نشانه من

روح سوزان آه مرطوبت

بوزد بر تن ترانه من...

 

دانی از زندگی چه می خواهم

من تو باشم ، تو، پای تا سر تو

زندگی گر هزار باره بود

بار دیگر تو،باردیگر تو...

 

بسکه لبریزم از تو، میخواهم

بدوم در میان صحرا ها

سر بکوبم به سنگ کوهستان

تن بکوبم به موج دریاها

 

بسکه لبریزم از تو، میخواهم

چون غباری ز خود فرو ریزم

زیر پای تو سر نهم آرام

به سبک سایه تو آویزم

 

آری، آغاز دوست داشتن است

گرچه پایان راه ناپیداست

من به پایان دگر نیندیشم

که همین دوست داشتن زیباست

نگاه خسته ی زمینم

به امید بارش آن نازنینم

خشک شده دریاچه قلبم

بی وجود او چه غمگینم

آبک شور چشانم گاهی

جاریست کنار یک آهی

خدا قلبم به قلبش رخنه کرده

برسانش به آغوشم زراهی

دانم که خوانی ای عزیز دورازمن

نامه ی دلتنگی این جان و تن

نامه قلب شکسته اما عاشقت

نامه عشق و محتاج تو بودن

کاش باور کنی تویی دردم

کاش باور کنی تویی مرهم

کاش بمیرن فاصله های بینمان

کاش باور کنی تویی بحرم